Описание

دانش و فوت و فن به کار رفته در آب شیرین کن حرارتی دابوصنعت حاصل بیش از ۲۵ سال تجربه در طراحی و ساخت انواع بویلرها، مبدل­‌های حرارتی و مخازن تحت فشار می‌باشد. آب شیرین کن حرارتی با این روش از چند سلول متوالی تشکیل می‌شود که میزان فشار و دما در آن ها از سلول اول تا سلول آخر کاهش پیدا می‌کند. هر سلول شامل یک دسته لوله افقی است که آب دریا بر روی آن‌ها پاشیده شده و بواسطه نیروی گرانش به سمت پایین حرکت می‌کند. بخار گرم کننده به داخل لوله‌ها فرستاده می‌شود. همزمان با سرد شدن خارجی لوله‌ها توسط آب دریا، بخار میعان کرده و در داخل لوله‌ها تبدیل به آب شیرین می‌گردد. گرمای آزاد شده در فرآیند میعان (گرمای نهان)، آب دریای قرار گرفته در خارج لوله‌ها را گرم کرده و باعث تبخیر بخشی از آن می‌شود. در اثر این تبخیر، غلظت آب دریا به مرور افزایش یافته و در کف سلول تشکیل شورآب می‌دهد. بخار شکل گرفته از آب دریا نسبت به بخار گرم کننده دمای پایین‌تری دارد. اما، همچنان می‌توان از آن به عنوان سیال عامل در سلول بعدی، جایی که فرآیند فوق تکرار می‌شود، استفاده کرد. در آخرین سلول، بخار تولید شده داخل یک مبدل پوسته و لوله متداول که توسط آب دریا خنک می‌گردد، تبدیل به مایع می‌شود. در خروجی کندانسور مقداری از آب دریای گرم شده، به عنوان آب تغذیه فرآیند بکار گرفته شده و مابقی آب به دریا بازگردانده می‌شود. شورآب و آب شیرین از هر سلول جمع آوری شده و تا رسیدن به سلول آخر بهم می‌پیوندند تا توسط پمپ به مخازن مربوطه منتقل شوند.

 روش MED — TVC از لحاظ ساختاری مشابه روش MED است، با این تفاوت که یک ترموکمپرسور به آن اضافه شده است. هدف ترموکمپرسور بخار، استفاده از فشار بخار موجود برای ارتقای عملکرد واحد می‌باشد. بخار ورودی، که بخار محرک نیز خوانده می‌شود، به داخل ترموکمپرسور وارد شده و انبساط آن به بخار فشار پایین اجازه می‌دهد تا از سلول‌های اواپراتور خارج گردد. هر دو بخار در بدنه ترموکمپرسور مخلوط شده و بنابراین گرمای نهان بخار خارج شده در اواپراتور بازیابی می‌گردد.